ile ci się należy

См. также в других словарях:

• ile — 1. m. os. ilu; DCMs. ilu, N. iloma a. ilu «zaimek, najczęściej pytajny, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich albo zastępujący ich połączenia z rzeczownikami» Ile stron ma ta książka? Na ilu szpaltach trzeba wprowadzić poprawki? Z …   Słownik języka polskiego

• należeć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, należeć sięży się, należeć siężało się {{/stl 8}}{{stl 7}} przysługiwać komuś, przypadać komuś w udziale, stanowić czyjś dług, wynagrodzenie, powinność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ile się panu należy za tę usługę? …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• raz — m IV, D. u, Ms. razzie 1. lm D. ów dziś zwykle w lm «uderzenia, ciosy; cięcia, ukłucia, sztychy» Bolesne, dotkliwe, mocne, okrutne razy. Razy rózgi, bata, topora, miecza. Odpierać razy. Zadawać razy. Okładać kogoś razami. Zasłaniać, chronić kogoś …   Słownik języka polskiego

• powydawać — dk IX, powydawaćdaję, powydawaćdajesz, powydawaćwaj, powydawaćwał, powydawaćwany 1. «wydzielić wielu osobom tyle, ile się należy, ile potrzeba, wydać wiele czegoś kolejno, jedno po drugim» Powydawać towar z magazynu, ubrania z szatni. ◊ Powydawać …   Słownik języka polskiego

• trzeba — 1. «powinno się, należy, wypada» Trzeba myśleć, pracować. Trzeba być uczciwym. Trzeba dodać, przyznać, że… Z tym trzeba ostrożnie. Robić tyle, ile trzeba. ◊ Trzeba być jakimś, kimś (np. bardzo odważnym, bohaterem a. głupim, ślepym), żeby… «tylko… …   Słownik języka polskiego

• domierzyć — dk VIb, domierzyćrzę, domierzyćrzysz, domierzyćmierz, domierzyćrzył, domierzyćrzony domierzać ndk I, domierzyćam, domierzyćasz, domierzyćają, domierzyćaj, domierzyćał, domierzyćany 1. częściej ndk «zmierzyć prawidłowo, rzetelnie, namierzyć tyle,… …   Słownik języka polskiego

• co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …   Słownik języka polskiego

• słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

• wola — 1. Człowiek (ludzie) dobrej woli «o kimś, kto ma dobre zamiary, kto pragnie pomóc innym»: (...) los przytuliska jest w rękach ludzi dobrej woli, którzy mogą i chcą pomóc bezdomnym zwierzętom. SN 04/01/1999. 2. przestarz. Czuć, poczuć wolę bożą… …   Słownik frazeologiczny

• stół — m IV, D. stołu, Ms. stole; lm M. stoły 1. «mebel, najczęściej drewniany, składający się z blatu opartego na nogach, służący do spożywania na nim posiłków, pisania, stawiania różnych przedmiotów» Stół dębowy, mahoniowy, sosnowy. Kamienny,… …   Słownik języka polskiego

• kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… …   Słownik języka polskiego